گیاه رزماری یا اکلیل کوهی با نام علمی .Rosmarinus Offisinalis L متعلق به تیره Lamiaceae و یکی از تیره های بزرگ گیاهی است که حدود 120 جنس و تقریبا 3222 گونه از آن بیشتر در مناطق مدیترانه ای در دنیا پراکنده شده اند. رزماری گیاهی بوته ای، همیشه سبز تا ارتفاع دو متر با شاخه های افراشته و یا گاهی خوابیده بر روی زمین است که به رنگ سبز و معطر می باشد. برگها و سرشاخه های گلدار گیاه، اندام داروئی گیاه رزماری هستند که زمان جمع آوری آنها در بهار و تابستان ذکر شده است. بیشترین ماده متشکله برگ و سرشاخه های گلدار گیاه رزماری را روغنهای فرار تشکیل میدهند که عمده ترین ترکیبات آن شامل 1و2سینئول، بورنئول، بورنیل استات، کامفور، آلفا و بتا پینن می باشند. سایر ترکیبات طبیعی موجود در رزماری شامل فلاونوئیدها مانند لوتئولین، اسیدهای فنولیک، دی و تری ترپنها، تاننها، مواد تلخ، رزین، ساپونین و برخی از متابولیتهای اولیه نظیر پروتئینها و چربیها می باشد. مهمترین موارد مصرف گیاه رزماری به عنوان ضداسپاسم، ضد نفخ، اشتهاآور و آرامبخش است. همچنین رزماری در برخی از فرآورده های موضعی مصرف میشود و در صنایع غذایی و آرایشی- بهداشتی نیز کاربرد وسیعی دارد.

منابع:

1.Wang, W., Wu, N., Zu, Y.G., and Fu., Y.J.2008. Antioxidative activity of Rosmarinus officinalis L. essential oil compared to imain components. Food Chemistry. 108(3):1019–1022.

2.Chiej R. 1988. The Macdonald Encyclopedia of medicinal Plants. London: Macdonald & Co. (Publishers) Ltd. 264

3.Newall, C.A., Anderson, L.A., and Phillipson,J.D. 1996. Herbal Medicine, A Guide for Health- Care Professionals. London: The Pharmaceutical Press. 229-230

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: